من ديوان اول المشوار للشاعر محمد عامر الزويدات

اشو یالیل ضیّغت العرف بینه تجفل لیک من نجبل
علیش الیاسبب تجفل
یالیل العرف ما گلنه لو شاف العرف یتلبّد ویختل
بس یالیل ردنه ویاک نتسامر ونتغزّل بطروه اشواگنه تغزّل
لچن یالیل اشو کلشی تبدّل بیک
حتی الخل بعد ما یأمن من الخل
وگمت یالیل تنفخ ماتهب نسمات
حتی بالهوی العذری گمت یالیل ما تعدل
وک دخلینه یلیل احباب
گبل لا نکشف المستور ونخربصها ونعزّل
یلیل الوکت بیه لوتات واحبال الوکت تفتل
گبل یالیل چنه اهلال سعدک ماننطره ایهل
چنه وچانت اعیون الخلگ کلها علینه تطل
بس هسه اشو یالیل ضیّعت العرف بینه
احنه اللی صفینه اجناب والاجنبی راعی النزل والمنزل
وبعت یالیل عشرتنه
وخنت عهد المودّة الچانت ابحظن الوکت ترفل
وتبدّل طورک وطبعک
وهم ترید اذکرنک واگلک لیش متبدّل
دخلینی یلیل امهوّد وساکت
وشایل بلصدر وجعاتک التکتل
شترید احچی وشگلک
حسباتک چثیرة وعمّت اعله الکل
اظن اترید اگول عیون الحدیثات
المن ماتحب الکحل والمن بس حزن تهطل
لئن اعیون الحدیثات ترفض یخی کحل الذل
وهم اترید اگلک بالگصیبه المن بعد تتبسل اتبسل
وهم ترید
اگلک لیش بدریة بدیهه اتمشط الگذله
وبعد ما بالمشط تنسل
لئن بدریه ما ترضی المشط یعله اعله هامتهه
طبعها امآصله أتأصل
وهم ترید اگلک علیمن باعت امی احیولها الفضه
وعلیمن ثوبها من الدمع متبلل
لئن امی ما تگدر تشوف ابیوم طلب الثار
نسوان السلف ما تگدر اتهلهل
وهم ترید اگلک لیش
نخلات اهلی ما ضلت ثمر تحمل
لئن الفحل شاف الاجنبی یبوگه
خنک طلعاته والسعفات ماظل بعد بیهن ظل
وهم ترید اگلک لیش ما ظل یحصد الیشتل
لئن الگاع ما تگدر تشوف اشلون تذبل غیرة السنبل
وهم اترید اگلک لیش حتی الطیر ما گام اعله عشه ایچل
السبب غدرک تره یالیل واحنه استسهلینه شما علینه ایحل
نسینه امجاد اهلنا الخورست هندسّک
والسان الوکت من عدها ظل یرتل
هذوله اهمه هلی وهلک یالیل
دوالیک النسب وامفصّل اتفصّل
هلی الکرار منهم والنبی المرسل
هلی البلاندلس شعّت صوارمهم
وبصدور الخصم تهشل
هلی وللیوم بعده امچان حافر خیلهم بالصین
ظل ابصفحة التاریخ متسجّل
هلی یاروضة القداح یل ما نبت بیها ینشف ویذبل
هلی الروضوا سبوگ الخیل وتخیلوا فوگ اظهورها اتخیّل
هلی الشگگوا وجه الیل
وحتی الیل گام یخاف من عدهم من ایچلچل
عمی لوما چان اهلی بالدنیة
لا ربک بعث مرسّول ولا چان الوحی ینزل.