وعد الزلـــــــــــــــم

وعد الزلم
قصیدة من الشعر الشعبي
( من دیوان اول المشوار للشاعر محمد عامر الزویدات)
وعد والوعد برگاب الزلم موچلمة واحچایة
القضیة اتگول من کارون نعبر بالشتا افایة
نعبر عمي نعبر
وحگ من ضحه بچفوفه لخیه اعله المسنایة
ونخلي الشط یغص ویشرگ بمایه
شرفنه ابرخص ماینباع
خل تسمع الگالت بالفلس نشریکم اشرایه
ودخلي المافهم یفهم
وغمه الماعرف تدبیر وکته او سدد ابرایه
الشرف عدنه وسام نشیله حد الموت
لوما من تظل کل داربیها تصیح نعایة
هذوله احنه المضیف الیگر عین الضیف
ماخابت ظنون الجونه عنایة
هذوله احنه طفلنه من المهد ویناغي للصمصام مایتناغه للدایة
بعد عدنه النخل یفرش عشگ للگاع بفیایة
وبعدنه الوفه کل صاع ابعشر صاعات وفایة
بعدها الامهات اتجیب بینه ارجال لأعلام العقیدة اتصیر فدایة
وبعدنه ابعین الیکرهون سم ابراس سلایة
هذوله احنه ندگ بمحاط نخوتنه
واذا حرة نختنه انصول فوگ الغیرة حدایة
ونخلي اعله الجماجم ترتفع فوگ النجم رایة
بعدنه والسنین اشهود
ما حایه نجلب صفحة التاریخ ما حایة
بعدهه اتصیح هاي اسنین
لا چلت ولا ملّت الحچّایة
یگولون المشت من کربله للشام
ماعدهه ولّي وانسبت اسبایة
ویگولون ابدموم ارگاب ولیّاهم
یتاماهم تلوح اچفوفهم کلهم امحنایة
ویگولون الضعن حمّل ابهدوّت لیل
مامش لا صدیج ولا ولّي ولا عنده حمّایة
هوّه انه ارید انشد من الیحچون
اهي بس المشت للشام تحسبهه الخلگ ایة؟
ومحبوبةالخذوها ابلیل مچتوفه بگصایبهه
ونحرها امنیشنینه اسیوف
کلها امضورسة وبالطبر گصایة
وصدرها الرضضته الخیل
وابصوته الصهیل ایهدّم اولایة
ولک ماهزّک هذاک الصوت
لو بس الیهزک صوت غنایة
ینبض بیش عرجک گول؟
حتی انه الاگولن لک فرق عن ذیچ من هایه
الفرق معلوم!!
ذیچ اللي ولیها انذبح عطشان بالثایة
وهاي انه الاحبنهه علیها مانزف دمي
اکتفیت ابچلمت الاحاه واخطایة
اکتفیت ابچلمت الاحاه واخطایة